Door: Jessica Slijpen (shareNL)

Vertrouwen is volgens velen hét ruilmiddel in de deeleconomie. Scherper gesteld: zonder (positieve) reputatie heb je geen toegang tot de handel binnen dit domein. In de deeleconomie wordt immers per keer beoordeeld of beide ‘transactiepartners’ wel zaken met elkaar willen doen. Of het nu gaat om gratis diensten of betaalde diensten, zowel aanbieder als afnemer kiezen telkens opnieuw. En dat is anders dan in de ‘reguliere' economie. Daar kiest een consument van welke online of offline dienstverlener hij/zij gebruik wil maken en in principe is elke consument welkom, zonder screening vooraf. Die transacties zijn bovendien omkleed met leveringsvoorwaarden en wetten en regels; vertrouwen is daarmee geïnstitutionaliseerd. Bij de deeleconomie, met peer-to-peer (of business-to-business) transacties, is dat dus anders.

De nieuwe zekerheid

Eén van de elementen die de ontwikkeling van de deeleconomie ons voorschotelt, is het ontstaan van een economie waar mensen een inkomen verdienen via één, of meerdere deeleconomie-platformen. Zo kan iemand bijvoorbeeld de dag beginnen met 'taxi-en' voor UberPOP, vervolgens wat klusjes doen via Croqqer om daarna een diner te verzorgen in een thuisrestaurant waar ook de twee gasten mee eten die die nacht via Airbnb in de logeerkamer blijven slapen. Deze groep 'ondernemers' heeft veel vrijheid en omdat de platformen waarop zij acteren lokaal vraag en aanbod bij elkaar brengen, werken zij veel in de eigen omgeving met mensen uit de eigen omgeving. Daarmee bouwen zij aan een economie gefundeerd op geld en sociale cohesie, waar veel transacties lokaal plaatsvinden en die in veel gevallen duurzamer en economisch voordeliger zijn dan tegenhangers die vanuit (grote) organisaties dezelfde diensten leveren.